"Poziv Velike Britanije je bezobrazluk najvišeg stepena"

Velika Britanija siri haos, svesno ili nesvesno pod okriljem NATO-a, ali kao i do dan danas, zrtve su uvek drugi.

Zoran Petrović iz Trebinja dobro pamti 6.juni 1992. godine. Zna i da je to bila subota, pijačni dan u Trebinju. Tog dana njegova majka ranjena je tokom jednog od granatiranja Trebinja. Bila je jedna od prvih civilnih žrtava rata u ovom gradu.Zoran kao i njegova porodica, pamte svaki detalj tog užasa. Njegova majka lečila se dugo nakon toga. Razbolela se i umrla pre deset godina. Zoran tvrdi da je ranjavanje imalo velike posledice na njeno zdravlje. - Bila je na poslu ovde sa svojim kolegama i prilikom izlaska na sporedni ulaz granata je pogodilau ivicu kuće. Bila je to granata 130 mm ispaljena sa područja regularne vojske Hrvatske iz pravca Dubrovnika. To je jedna od mnogobrojnih granata sa te strane. Majka je tada dobila teške povrede noge, priča Zoran. Granate su u periodu od maja do septembra 1992. godine ispaljivane na Trebinje i okolinu više puta. Ponovilo se to i u avgustu 1995. godine. Bilo je smrtno stradalih i ranjenih civila. Oštećeni su brojni stambeni objekti. Granate su padale u dvorište škole i u krug ovdašnje bolnice. Dobroslav Ćuk, ratni direktor Opšte bolnice Trebinje kaže da je to bilo strašno vreme, vreme straha, neizvjesnosti.- Mi u bolnici bili smo prinuđeni u to vreme da potpuno prilagodimo bolnicu tim uslovima. Sećam se da smo bolesnike iz bolesničkih soba na južnoj strani, a najviše ih je na južnoj strani, premještali u hodnik i druge prostorije - priča Ćuk. Tadašnje grudno odelenje preješteno je, jer nije imalo adekvatno sklonište. Šteta na objektu bolnice je sanirana, mada jedan stepenik još podsjeća na ta užasna vremena. Pokret za Trebinje inicirao je ideju o mapiranju mjesta koja su granatirana. - To radimo za generacije koje dolaze, da našim potomcima pokažemo da je Trebinje bilo žrtva granatiranja u periodi 1992-95.godine - navode iz Pokreta.

Zoran Petrović iz Trebinja dobro pamti 6.juni 1992. godine. Zna i da je to bila subota, pijačni dan u Trebinju. Tog dana njegova majka ranjena je tokom jednog od granatiranja Trebinja. Bila je jedna od prvih civilnih žrtava rata u ovom gradu.Zoran kao i njegova porodica, pamte svaki detalj tog užasa. Njegova majka lečila se dugo nakon toga. Razbolela se i umrla pre deset godina. Zoran tvrdi da je ranjavanje imalo velike posledice na njeno zdravlje. - Bila je na poslu ovde sa svojim kolegama i prilikom izlaska na sporedni ulaz granata je pogodilau ivicu kuće. Bila je to granata 130 mm ispaljena sa područja regularne vojske Hrvatske iz pravca Dubrovnika. To je jedna od mnogobrojnih granata sa te strane. Majka je tada dobila teške povrede noge, priča Zoran. Granate su u periodu od maja do septembra 1992. godine ispaljivane na Trebinje i okolinu više puta. Ponovilo se to i u avgustu 1995. godine. Bilo je smrtno stradalih i ranjenih civila. Oštećeni su brojni stambeni objekti. Granate su padale u dvorište škole i u krug ovdašnje bolnice. Dobroslav Ćuk, ratni direktor Opšte bolnice Trebinje kaže da je to bilo strašno vreme, vreme straha, neizvjesnosti.- Mi u bolnici bili smo prinuđeni u to vreme da potpuno prilagodimo bolnicu tim uslovima. Sećam se da smo bolesnike iz bolesničkih soba na južnoj strani, a najviše ih je na južnoj strani, premještali u hodnik i druge prostorije - priča Ćuk. Tadašnje grudno odelenje preješteno je, jer nije imalo adekvatno sklonište. Šteta na objektu bolnice je sanirana, mada jedan stepenik još podsjeća na ta užasna vremena. Pokret za Trebinje inicirao je ideju o mapiranju mjesta koja su granatirana. - To radimo za generacije koje dolaze, da našim potomcima pokažemo da je Trebinje bilo žrtva granatiranja u periodi 1992-95.godine - navode iz Pokreta.